ولایت قطب الاقطاب

اهل حقیقت تعریفی بر امام دارند که چون آن تعریف را مردم جاهل نداشتند و حقیقت را ندیدند روی‌گردان از جناب حضرت وصی امیرالمؤمنین گشتند.

جناب سیدحیدر آملی تعریفی بر این باب دارند:

فالإمام و الولیّ عندهم الإمام الأعظم و الولیّ المطلق المعبّر عنه بالقطب و إمام الائمّة الّذی یکون علیه مدار الوجود و قیام الشریعة و الطریقة و الحقیقة، و إلیه مراتب الکلّ (کلّ) من النبیّ و الرسول و الولی‏
...و صدق جمیع ما قلناه فی هذا الباب، دالّ على أنّ خاتم الأولیاء مطلقا أمیر المؤمنین علیّ علیه السّلام، لأنّه قیّده بحسنة من حسنات سیّد المرسلین، و لیس حسنة سیّد الرسل على الوجه الّذی ذکروا الشّراح فی شروحهم إلّا هو. 

جناب محی‌الدین در کتاب فتوحات کلامی درباره جناب امیرالمؤمنین دارند بدین نحو:

و کان سیّد العالم بأسره، و أوّل ظاهر فی الوجود، و کان وجوده من ذلک النور الإلهی، و من الهباء، من الحقیقة الکلّیّة، و فی الهباء وجد عینه، و عین العالم تجلیه (من تجلّیه) (بجملته)، و أقرب الناس إلیه علی بن أبی طالب و أسرار الأنبیاء أجمعین‏ 

و در معنای وَلایة گفته‌اند: الوَلَایَة- [ولی‏]: مص،- ج‏ وَلَایات‏: استان، شهرهائى که تحت فرمانروائى استاندار است، نزدیکى و خویشاوندى و در معنی وِلایة گفته‌اند: الوِلَایَة- [ولی‏]: مص، حکومت، رهبرى، سلطنت، شهرهائى که والى بر آن حکمفرماست، نزدیکى و خویشاوندى فتدبّر.

میمون و همین

جالب است.

الأعراف : 166 فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ ما نُهُوا عَنْهُ قُلْنا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خاسِئین‏

هنگامى که از ترک کارى که از آن نهى شده بودند سرباز زدند، به آنها گفتیم: به شکل میمونها درآیید

واقعاً میمون؟ بلی میمون.

اگر در روح معنا بنگریم(1) این بیان بسطی در جامعه بشری دارد.

بسطی به اندازه تمام آنچه که گردن برافراشته بر دستورات خداوند.

چه چیز بدتر از سلب آدمیت از انسان و مسخ انسان به حیوانیت؟

در حال جوامع بشری بنگر! او را مست و منگ و بدبخت و سیه‌روز می‌بینی که برای یک لقمه‌نان حاضر به کثیف‌ترین کارهاست؛ از تأسیس کارتل‌های قاچاق انسان و دختر و مواد گرفته تا صنایعی جنسی مثل کمپانی‌های تولید فیلم‌های کذا و کذا.

اگر این مسخ شدن نیست چیست؟

این در بسط اقتصادی آن و در بسط فرهنگی هم از وضع لباس تا وضع رفتار و گفتار و چه فرق با حیوانات؟

انسان قرار بود چه بشود و چه شد!

و الحکمة فی بعثة الأنبیاء و إنزال الکتب بالوعد و الوعید و الترغیب و الترهیب و الأوامر و النّواهی و جمیع أحکام الشرع و آدابه مقصورة على هذا المعنى، و لهذا ذکر اللّه تعالى فی مواضع من القرآن:

لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ [الأحزاب: 43].

اسقاط الاضافات

کل مشکلاتنا راجع الی مسئلة التوحید.

همه مشکلات ما به مسئله توحید برمیگردد.

روح ما فدای امیرالمؤمنین، آن امیر بر جن و انس و آن صاحب منسب ولایت و آن باب افتتاح ارض و سماء بعد از جنگ صفین و آن مصائبی که متحمل شدند و ماجرای حکمیت، خطبه‌ای ایراد فرمودند که تمام آن بر سر اصول است و نه اینکه مردم چه کردند که همه به توحید و مسئله ولایت برمیگردد.

ستایش مى‏کنم خداوند او را، براى تکمیل نعمت‏هاى او و تسلیم بودن برابر بزرگى او و ایمن ماندن از نافرمانى او. و در رفع نیازها از او یارى مى‏طلبم؛ زیرا آن کس را که خدا هدایت کند، هرگز گمراه نگردد، و آن را که خدا دشمن دارد، هرگز نجات نیابد و هر آن کس را که خداوند بى نیاز گرداند، نیازمند نخواهد شد. پس ستایش خداوند گران سنگ‏ترین چیز است، و برترین گنجى است که ارزش ذخیره شدن دارد، و گواهى مى‏دهم که جز خداى یکتاى بى شریک، معبودى نیست، شهادتى که اخلاص آن آزموده و پاکى و خلوص آن را باور داریم و تا زنده‏ایم بر این باور استواریم، و آن را براى صحنه‏هاى هولناک روز قیامت ذخیره مى‏کنیم، زیرا شهادت به یگانگى خدا، نشانه استوارى ایمان، باز کننده درهاى احسان، مایه خشنودى خداى رحمان، و دور کننده شیطان است.

اگر در مسئله برجام و پس‌جام و امثال ذلک مشکل دارم، تمامش به مسئله توحید بر می‌گردد.

اگر ما برای یک مشت گندم به فلان کسک و فلان ناکسک رأی می‌دهم مشکل از توحیدمان است.

اگر آن سلیطه بر بالای بلندی می‌رود و شکایت از تظلم‌خواهی ما نسبت به یمن و فلسطین و عراق و سوریه می‌کند و کسی فکش را خُرد نمی‌کند که "وَ لَقَدْ بَلَغَنِی أَنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ کَانَ یَدْخُلُ عَلَى الْمَرْأَة" و آن مظلومان "مَا تَمْتَنِعُ مِنْهُ إِلَّا بِالاسْتِرْجَاعِ وَ الِاسْتِرْحَام‏" و اینطور الی آخر.

ٌ فَلَوْ أَنَّ امْرَأً مُسْلِماً مَاتَ مِنْ بَعْدِ هَذَا أَسَفاً مَا کَانَ بِهِ مَلُوماً بَلْ کَانَ بِهِ عِنْدِی جَدِیراً 
 اگر براى این حادثه تلخ، مسلمانى از روى تأسّف بمیرد، ملامت نخواهد شد، و از نظر من سزاوار است!

این واقعیت است که ما اهل شام و کوفه گشتیم و همچنان شعار می‌دهیم ما اهل کوفه نیستیم بلکه اهل شامیم، ما شامی مسلک شدیم، ما کوفی مسلکیم، ما فارغ از توحیدیم، ما اهل توحید نیستیم.

درد است عزیز درد. فَیَا عَجَباً عَجَباً وَ اللَّهِ یُمِیتُ الْقَلْب‏.

حق

سردار یعنی سرش بر دار

سردار فقط میثم تمار و این‌هایی که الان به اسم سردار می‌شناسم بهتر است از لفظ دیگر استفاده کنیم.

عالَم، عالَم عجیبی شده و ما هم کلمات را خرج اتینا خود می‌کنیم و هکذا چنین درباره مؤمن و متقی و... و هر عزلت‌نشین را عارف خطاب کرده‌ایم.

کلمات را نفله می‌کنیم برای اغراض دنیایی خودمان.

فالوجودات الثلاثة إذا کانت مرائی اللحاظ للوجود العینی الذاتی أی ما بها ینظر لا ما فیها ینظر فهی هو بوجه و ظهوره یتفاوت و لهذا قیل الاسم هو المسمى بوجه. و من هنا یجب احترام أسماء الله التدوینیة فکیف التکوینیة و اسم النبی و الولی و لا تمس إلا بالطهارة.

نفله‌کنندگان کلامیم. 

سنگ مغزی

عملاً اسم خودشان را فقیه یا اصولی یا کذا و کذا می‌گذارند ولی حقیقتاً اخباری مسلکند.

می‌گویند که هر چی لازم داشتیم را اهل بیت گفته‌اند و هر چه جدید بگویند(اغیار غیر اهل‌بیت) ترویج خلفای غاصب برای این که از در خانه اهل‌بیت مردم را پر بدهند.

نکات متعدد:

یک. شما ثابت باید بکنید که آنچه باید گفته می‌شده آل‌الله گفتند.

دو. ثابت کنید که ما به علوم دیگر برای فهم بطون کلام اهل‌بیت نیازی نداریم.

سه. ثابت کنید آنچه اهل‌بیت گفتند الی الابد موضوع ثابتی هستش و نه متغیر

و...

همین توجیهات را برای کوبیدن فلسفه و عرفان و... بسیار شنیدم ولی جرأت ندارند برای فیزیک و شیمی و ریاضی چنین افاضاتی بکنند:))