میمون و همین
جالب است.
الأعراف : 166 فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ ما نُهُوا عَنْهُ قُلْنا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خاسِئین
هنگامى که از ترک کارى که از آن نهى شده بودند سرباز زدند، به آنها گفتیم: به شکل میمونها درآیید
واقعاً میمون؟ بلی میمون.
اگر در روح معنا بنگریم(1) این بیان بسطی در جامعه بشری دارد.
بسطی به اندازه تمام آنچه که گردن برافراشته بر دستورات خداوند.
چه چیز بدتر از سلب آدمیت از انسان و مسخ انسان به حیوانیت؟
در حال جوامع بشری بنگر! او را مست و منگ و بدبخت و سیه‌روز می‌بینی که برای یک لقمه‌نان حاضر به کثیف‌ترین کارهاست؛ از تأسیس کارتل‌های قاچاق انسان و دختر و مواد گرفته تا صنایعی جنسی مثل کمپانی‌های تولید فیلم‌های کذا و کذا.
اگر این مسخ شدن نیست چیست؟
این در بسط اقتصادی آن و در بسط فرهنگی هم از وضع لباس تا وضع رفتار و گفتار و چه فرق با حیوانات؟
انسان قرار بود چه بشود و چه شد!
و الحکمة فی بعثة الأنبیاء و إنزال الکتب بالوعد و الوعید و الترغیب و الترهیب و الأوامر و النّواهی و جمیع أحکام الشرع و آدابه مقصورة على هذا المعنى، و لهذا ذکر اللّه تعالى فی مواضع من القرآن:
لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ [الأحزاب: 43].
