فردا که دعای عرفه را خواستی دست بگیری و شروع به خواندن کنی خودت را در سال شصت هجری و در عرفات کنار حضرت سیدالشهدا ببین.
خودت را فانی در جناب سیدالشهدا ببین و بخوان تا توشه از برای عاشورای ایشان برگیری که جز با تقوی هیچ توشه‌ای تو را نباشد.
اَللّهُمَّ اجْعَلْنى اَخْشاکَ کَانّى أَراکَ وَاَسْعِدْنى بِتَقویکَ وَلا تُشْقِنى بِمَعْصِیَتِکَ
سردار فقط میثم تمار و این‌هایی که الان به اسم سردار می‌شناسم بهتر است از لفظ دیگر استفاده کنیم.
عالَم، عالَم عجیبی شده و ما هم کلمات را خرج اتینا خود می‌کنیم و هکذا چنین درباره مؤمن و متقی و... و هر عزلت‌نشین را عارف خطاب کرده‌ایم.
کلمات را نفله می‌کنیم برای اغراض دنیایی خودمان.
فالوجودات الثلاثة إذا کانت مرائی اللحاظ للوجود العینی الذاتی أی ما بها ینظر لا ما فیها ینظر فهی هو بوجه و ظهوره یتفاوت و لهذا قیل الاسم هو المسمى بوجه. و من هنا یجب احترام أسماء الله التدوینیة فکیف التکوینیة و اسم النبی و الولی و لا تمس إلا بالطهارة.
نفله‌کنندگان کلامیم.
سابق‌ها خیلی‌ها می‌نوشتند و خیلی هم قشنگ می‌نوشتند ولی حال انگار اصلاً نیستند!
کجایند یعنی؟
فکأن الدنیا لم تکن را تفسیرند.
عملاً اسم خودشان را فقیه یا اصولی یا کذا و کذا می‌گذارند ولی حقیقتاً اخباری مسلکند.
می‌گویند که هر چی لازم داشتیم را اهل بیت گفته‌اند و هر چه جدید بگویند(اغیار غیر اهل‌بیت) ترویج خلفای غاصب برای این که از در خانه اهل‌بیت مردم را پر بدهند.
نکات متعدد:
یک. شما ثابت باید بکنید که آنچه باید گفته می‌شده آل‌الله گفتند.
دو. ثابت کنید که ما به علوم دیگر برای فهم بطون کلام اهل‌بیت نیازی نداریم.
سه. ثابت کنید آنچه اهل‌بیت گفتند الی الابد موضوع ثابتی هستش و نه متغیر
و...
همین توجیهات را برای کوبیدن فلسفه و عرفان و... بسیار شنیدم ولی جرأت ندارند برای فیزیک و شیمی و ریاضی چنین افاضاتی بکنند:))
الحشر : 19 وَ لا تَکُونُوا کَالَّذینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُون
مانند کسانى مباشید که خدا را فراموش کردند، تا خداوند هم تیمار داشتن تنهاى آنها را بر آنها فراموش کرد (یعنى که خود را فراموش کردند) آرى، آنان از دین و طاعت خداوند بیرونند.
آری چنین است ای برادر.
گاهی باید با خود بالا و پایین کنیم ببینیم چه تعریفی از خودمون میتونیم.
در این آیه خیلی توجه کنید؛ یک دفعه "فاء" رو سببیه بگیرید و یک دفعه "فاء" تعلیلیه مطالب جالبی به دستتون میاد.
انسان باید دائماً خودش در معرض یک تحلیل تاریخی قرار بده که در "آن" قبل قرار بود چه بشود و در "آن" حاضر چی هست و آیا در آن حاضر غایتش با غایت آن قبل یکسان است و یا نه تغییر کرده و این تغییر مثبت بوده و یا منفی بوده.
انسانی که اینطور نباشد دچار خود فراموشی مادی شده: اولئک نسوا الله فأنسهم انفسهم...
از فکر نباید ترسید.
بالأخره ما را هم چال می‌کنند و یک خروار خاک روی‌مان میریزند و به صرف ناهار به رستوران یا خیریه فلان تشریف می‌برند و اگر حالی داشتند در مجلس ختم که در مسجد یا حسینیه فلان برگزار می‌شود، شرکت می‌کنند و اگه حالی داشتند فاتحه‌ای می‌خوانند و الا یک پیس پیس پیسی می‌کنند که انگار دارند فاتحه می‌خوانند(لکن فاتحه خودشون رو می‌خونن) و اگر بیشتر حال داشتند یک قرآنی می‌خوانند و یک تسلیتی عرض می‌کنند و میروند.
خانواده نیز پس از 2 تا 3 ماه(خونه پر) فراموش می‌کنند ولی انسان هست و آنچه با خودش برده که ابدی است.
گاه گاه یاد این جمله حضرت سیدالشهدا خطاب به محمد بن علی(محمد حنفیه) می‌افتم: فکأن الدنیا لم تکن و الأخرة لم تزل.
